14600 روز پیش در چنین روزی ارتش تا به دندان مسلح عراق به بهانه ی پوچ عدم پایبندی ایران به توافق الجزایر و مداخلات ایران در امور مرتبط با کشورش، راس ساعت 30/13 دقیقه با 12 لشکرزرهی ومکانیزه و 30 تیپ مستقل از سه محور، مرزهای استان های کرمانشاه، ایلام و خوزستان را به طول 1200 کیلومتر مورد آماج حملات ددمنشانه قرارداد و از سویی دیگر با 192 فروند جنگنده، فرودگاه های تهران، اهواز،تبریز،بوشهر، آبادان،کرمانشاه، سنندج و... را بمباران نمود!

درچنین شرایط سهمگینی، توان ابتدایی دفاعی ایران تنها 2 لشکر و 2 تیپ بود آن هم با استعداد 50 درصد!

جنگی بسیار نابرابر، رویارویی بس ناجوانمردانه، تقابلی حسب ظاهر از پیش مشخص، پیروزی با عراق است!

صدام سرنگونی انقلاب و کشور را امری یقینی و به آسانی دست یافتنی می دانست اما غافل از عظمت ملت، رشادت ها و جانفشانی های جوانان این مرزوبوم، با وجود برتری نظامی آشکار، ماشین جنگی اش با ذلت تمام زمین گیر شد.

جنگ ایران و عراق نکته های فراوانی دارد و سرشار از حرف های عمیق بی شمار

درین خصوص  به چهار نکته کلیدی اشاره می نمایم.

نکته ی اول : یکی از زوایای بسیار درخشان، بروز و حضور کادر مدیریتی بسیارقوی در 8 سال دفاع مقدس بود.

باقری ها، همت ها، باکری ها، بروجردی ها، زین الدین ها، قاسم سلیمانی ها و...و... بزرگ جهادگرانی که در عقیده، ایمان، عزم راسخ، مدیریت و نبوغ سرآمد بودند و هرکدامشان دفاع نابرابر مقدسی را که حدود 70000 هزار ساعت به طول کشید، به زیباترین شکل ممکن، رهبری نمودند...

اکنون جای این شهیدان خدایی بسیاربسیارخالی ست.

درجایی که آسیب های اجتماعی، لجام گسیخته حمله ور شده، کیان ایران و ایرانی را مورد هدف قرار داده است. در جایی که شکاف طبقاتی بیداد می کند. در جایی که دین خدا به سمت و سوی مهجوریت کشیده شده است، وجود این پیشکسوتان عرصه ی شهادت و خون در حل این بحران ها و مشکلات متعدد، بسیار اثرگذار و نتیجه بخش بود، البته اگروجود نازنینشان حضور داشت، چه بسا این بحران ها اصلا بوجود نمی آمد.

اکنون،راه برون رفت ازبه ظاهربن ست همه ی مشکلات، میدان دادن و پرورش جوانانی ست که با روحیه ی جهادی، مصمم با سلاح علم و ایمان، مشکلات را خرد و حقیر نمایند.

نکته ی دوم : جنگ سراسر وحشت بود وسراپا نعمت، همه خون بود و رویش، درد بود ودرمان، زجر بود و پیشرفت ، آری ایران پس از 2888 روز مقاومت سرخ، در بسیاری از زمینه های نظامی و دفاعی، خودکفا شد، در ساماندهی و سازماندهی قوای مسلح، در صنایع موشکی و در فناوری هسته ایی جزء کشورهای برتر و مطرح دنیا هستیم.

توان دفاعی ایران صد چندان شده است، ازسویی دیگر خودباوری ملت مضاعف گشته و دشمنان پذیرای خواری گشته اند.

این دستاوردهای عظیم ریشه در 8 سال دفاع مقدس دارد.

نکته ی سوم : در وصیت نامه های  شهدای هشت سال دفاع مقدس،  توجه و تبعیت از دستورات دینی و دوری از گناه، موج می زند. اما شاه بیت وصیت نامه ی  شهدا، اطاعت و تبعیت از رهبری ست .این اصل کلیدی، راه گشاست، شاه کلید قفل های زنگ زده ی مشکلات است. اصلی که متاسفانه، شادابی و رمق گذشته را ندارد.توجه ی عملی به منویات و فرمایشات مقام معظم رهبری می بایست فصل الخطاب ملت و مسولین قرار گیرد، این مهم وصیت همه ی جان برکفان به عالم باقی شتافته می باشد.

نکته ی چهارم : در هشت سال دفاع مقدس، 200 هزار نفر از نفوس پاک این مرزو بوم، شهید و افزون از 550 هزار نفر به افتخار جانبازی نائل آمدند، همچنین قبل از پیروزی نهضت و در کوران انقلاب و پس از پذیرش قطعنامه ی 598، دهها هزار نفر شهادت را به جان خریدند. دفاع از دین ، خاک و ناموس، جاری در زمان، باقی ست. در امتداد راه سرخ این دفاع مقدس، شهدای مدافع حرم، جان دادند تا جان دین و ناموس گرفته نشود و وطن سرافراز و پایدار بماند. داعش را فراتر از مرزها خفه کردند تا مبادا بیایند و دین، خاک و ناموسمان را خفه کنند و این راه مقدس الهی و رهروان آن... همیشه ی تاریخ ، زنده است.

آری، این انقلاب با خون ، شهادت و جانبازی پای به عرصه ی گیتی نهاد و یقینا با وجود همه ی معضلات و سوء مدیریت های گسترده ، تا ظهور منجی عالم بشریت، قائم آل محمد، مهدی موعود (عج) مانا و پابرجاست.